با توجه اینکه معناداری از میزان مورد نظر (a= 0.05) بزرگتر می باشد لذا فرض صفر تأیید شده و واریانس ها در دو گروه کنترل و آزمایش در متغیر امید به زندگی همسان می باشند.

جدول شماره ۴-۶ نتایج آزمون تحلیل کوواریانس را نشان می دهد.
جدول ۴-۶ نتایج تحلیل کوواریانس تأثیر عضویت گروهی بر امید به زندگی در مرحله ی پس آزمون

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

متغیر ها	مرحله	منبع تغییرات	مجموع مجذورات	درجه آزادی	میانگین مجذورات	ضریبF	معناداری (P)
امید به زندگی	پس آزمون	پیش آزمون	۴۰۱٫۱۹	۱	۴۰۱٫۱۹	۲۲٫۹۰	۰٫۰۰۱
		گروه ها	۶۵۲٫۲۵	۱	۶۵۲٫۲۵	۳۷٫۲۳	۰٫۰۰۱
		خطا	۴۷۲٫۹۷	۲۷	۱۷٫۲۳

 

نتایج مندرج در جدول فوق نشان می دهد که آموزش رواندرمانی حمایتی گروهی بر افزایش امید به زندگی در مرحله پس آزمون موثر بوده است. مقایسه میانگین ها نشان می دهد که با کنترل نمرات پیش آزمون امید به زندگی، بیمارانی که رواندرمانی حمایتی گروهی دریافت کرده اند (گروه آزمایش) (M =۴۲٫۲۷) به طور معناداری نمرات بالاتری در متغیر امید به زندگی در مرحله پس آزمون نسبت به بیمارانی که در گروه درمانی شرکت نکرده بودند (گروه کنترل) (M=34.37) بدست آورده اند (P≤ ۰٫۰۱).
فرضیه دوم
« رواندرمانی حمایتی گروهی بر سازگاری روانشناختی مادران کودکان سرطانی نسبت به گروه کنترل موثر می باشد».
جدول شماره ۴-۴ نتایج آزمون تی مستقل برای بررسی تفاوت عضویت گروهی در متغیر سازگاری روانشناختی در مرحله پیش آزمون را نشان می دهد.
جدول ۴-۴ آزمون تی مستقل برای بررسی تفاوت عضویت گروهی در متغیر سازگاری روانشناختی در مرحله پیش آزمون